زگیل تناسلی پر خطر چیست و چگونه درمان میشود؟

پزشک شهر - زگیل تناسلی یکی از شایع‌ترین عفونت‌ها از راه جنسی است که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شود. این ویروس بیش از 100 نوع مختلف دارد که برخی از آن‌ها باعث ایجاد زگیل‌های خوش‌خیم و برخی دیگر می‌توانند به سرطان‌های مختلف، از جمله سرطان دهانه رحم، مقعد، آلت تناسلی و حلق، منجر شوند. زگیل تناسلی پر خطر، ناشی از گونه‌های خاصی از HPV هستند که خطر ابتلا به سرطان را به شدت افزایش می‌دهند.

مجله سلامت پزشک شهر با ارائه مطالب، به شما در انتخاب بهترین راهکار برای سلامتی خود کمک می‌کند. اما فراموش نکنید که این اطلاعات صرفاً جهت آگاهی است و جایگزین نظر پزشک معالج شما نیست. برای تشخیص و جراحی باید به پزشک مراجعه کنید.

زگیل تناسلی پر خطر چیست؟

زگیل تناسلی پرخطر به آن دسته از سویه‌های ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) اطلاق می‌شود که می‌توانند منجر به بروز سرطان شوند. سویه‌ای که بیشترین میزان خطر را دارد، نوع HPV 16 است. این نوع ویروس می‌تواند زگیل تناسلی پرخطر ایجاد کند و در برخی موارد، به‌ویژه در صورت ابتلای دهانه رحم، علائم مشهودی ندارد. برآورد شده است که بیش از ۵۰ درصد موارد سرطان دهانه رحم ناشی از این سویه پرخطر هستند. انواع پرخطر HPV شامل تیپ‌های 16 و 18 می‌شوند که علت اصلی ۷۰ درصد سرطان‌های دهانه رحم به شمار می‌روند. سویه‌های دیگری مانند 31، 33، 45، 52 و 58 نیز از جمله انواع پرخطر HPV هستند که می‌توانند خطر ابتلا به سرطان را افزایش دهند.

انواع زگیل تناسلی پر خطر

ویروس پاپیلومای انسانی که از طریق رابطه جنسی منتقل می‌شود، به دو نوع کم‌خطر و پرخطر تقسیم می‌شود. نوع پرخطر آن شامل ژنوتیپ‌هایی از ویروس اچ ‌پی ‌وی است که می‌تواند منجر به بروز سرطان شود. در مجموع، ۱۲ تیپ اچ ‌پی ‌وی پرخطر شناسایی شده است. این تیپ‌ها شامل ۱۶، ۱۸، ۳۱، ۳۳، ۳۵، ۳۹، ۴۵، ۵۱، ۵۲، ۵۶، ۵۸، ۵۹ و ۶۸ هستند که همگی به عنوان زگیل تناسلی پرخطر دسته‌بندی می‌شوند.
از میان این سویه‌ها، تیپ‌های ۱۶ و ۱۸ به‌عنوان شایع‌ترین و خطرناک‌ترین نوع شناخته شده‌اند که هیچ علائم ظاهری مشخصی ندارند و علت عمده بروز سرطان‌های مرتبط با این ویروس هستند. در سال‌های اخیر، آمارها نشان داده است که حدود ۲۰ تا ۵۰ درصد از بیماران مبتلا به زگیل تناسلی، دچار نوع پرخطر آن بوده‌اند.

علت ایجاد زگیل تناسلی پر خطر

علت اصلی ایجاد زگیل تناسلی پر خطر، عفونت با گونه‌های پرخطر ویروس HPV است. این ویروس از طریق تماس پوست به پوست، از جمله تماس جنسی، منتقل می‌شود. عوامل خطر ابتلا به این بیماری عبارتند از:

• فعالیت جنسی در سنین پایین: شروع فعالیت جنسی در سنین پایین، خطر ابتلا به HPV را افزایش می‌دهد.
• چندین شریک جنسی: داشتن چندین شریک جنسی، احتمال مواجهه با ویروس HPV را بالا می‌برد.
• سیستم ایمنی ضعیف: افراد با سیستم ایمنی ضعیف، مانند افراد مبتلا به HIV، بیشتر در معرض خطر ابتلا به زگیل تناسلی قرار دارند.
• عدم واکسیناسیون: عدم دریافت واکسن HPV می‌تواند خطر ابتلا به انواع پرخطر ویروس را افزایش دهد.
• تماس پوستی با ناحیه آلوده: تماس مستقیم با پوست ناحیه تناسلی آلوده به ویروس نیز می‌تواند منجر به راه های انتقال زگیل تناسلی شود.

علائم زگیل تناسلی پر خطر

زگیل تناسلی پرخطر که ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است، معمولاً هیچ علائم مشخصی ندارد. به همین دلیل، بسیاری از افراد ممکن است بدون اطلاع، حامل این ویروس باشند. اما اگر ویروس برای مدت طولانی در بدن باقی بماند، می‌تواند منجر به بروز مشکلات جدی شود. در زنان، این ویروس ممکن است تغییراتی در دهانه رحم ایجاد کند که به تدریج به سرطان تبدیل شود. در مردان، احتمال ایجاد زگیل‌های پرخطر در ناحیه آلت تناسلی یا مقعد وجود دارد، اما این حالت نادرتر است.
در صورتی که این ویروس سال‌ها در بدن بماند، علائمی مانند ظهور توده‌های کوچک، خونریزی یا درد ممکن است مشاهده شود. همچنین سلول‌های سالم ممکن است به مرور زمان به سلول‌های سرطانی تبدیل شوند.
از لحاظ شکل و اندازه، زگیل‌های تناسلی پرخطر معمولاً کوچک هستند و به‌صورت زخم‌های سفت یا تاول مانند ظاهر می‌شوند. برخی از این زگیل‌ها برجسته بوده، برخی صاف و مسطح هستند و برخی نیز شبیه به گل کلم دیده می‌شوند. این زگیل‌ها معمولاً در ناحیه تناسلی پدیدار می‌شوند، اما در برخی موارد ممکن است در دیگر نواحی بدن نیز ظاهر شوند.

تشخیص زگیل تناسلی پر خطر

اگر برای شما سوال پیش آمده است که تشخیص زگیل تناسلی با چه آزمایش هایی ممکن است؟ باید بگوییم کهتشخیص زگیل تناسلی پرخطر نیاز به مراجعه به پزشک متخصص دارد و خودتشخیصی امکان‌پذیر نیست. هرگونه تغییر غیرعادی در بدن باید توسط پزشک بررسی شود. پزشکان با استفاده از روش‌های مختلفی می‌توانند وجود ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) را تشخیص دهند. مراقبت‌های بهداشتی منظم و چکاپ‌های دوره‌ای بهترین راه برای جلوگیری از عوارض ناشی از این ویروس هستند. روش‌های متداول تشخیص زگیل تناسلی پرخطر عبارت‌اند از:

معاینه بالینی: پزشک متخصص ابتدا با معاینه فیزیکی ناحیه تناسلی به دنبال علائم ظاهری زگیل می‌گردد. با این حال، برخی از زگیل‌ها ممکن است به دلیل اندازه کوچک به‌راحتی قابل‌تشخیص نباشند.

تست سرکه: در این روش، پزشک مقدار کمی سرکه روی ناحیه‌ای که مشکوک به وجود زگیل است، می‌ریزد. اگر زگیل وجود داشته باشد، آن ناحیه سفید می‌شود و نشانه‌ای از عفونت است.

نمونه‌برداری: اگر با روش‌های قبلی نتوان زگیل را به‌طور دقیق تشخیص داد، پزشک ممکن است از دهانه رحم زنان نمونه‌برداری کند و آن را در آزمایشگاه بررسی کند.

تست DNA: این آزمایش یک روش دقیق‌تر برای تشخیص HPV است که می‌تواند وجود این ویروس را در بدن تأیید کند.

آزمایش HPV: این آزمایش معمولاً برای نواحی خاصی از بدن، مانند دهانه رحم یا مقعد، انجام می‌شود و نشان می‌دهد که آیا ویروس‌های پرخطر HPV در بدن وجود دارند یا خیر. این تست معمولاً در دو مورد توصیه می‌شود:

1. اگر نتیجه آزمایش تست پاپ اسمیر شیراز (آزمایشی برای بررسی سلول‌های دهانه رحم) غیرطبیعی باشد.
2. اگر فرد بالای ۳۰ سال باشد.

در صورت مشاهده هرگونه علائم یا تغییرات مشکوک، مراجعه به پزشک برای تشخیص دقیق و درمان زگیل تناسلی و اچ پی وی در شیراز به‌موقع ضروری است.

درمان زگیل تناسلی پر خطر

درمان زگیل تناسلی پرخطر به هدف حذف زگیل‌ها و کاهش علائم مرتبط با ویروس HPV است. هرچند که ویروس ممکن است در بدن باقی بماند و زگیل‌ها مجدداً ظاهر شوند، اما درمان‌ها به تسکین و بهبود وضعیت کمک می‌کنند. برخی از راه‌های درمان زگیل تناسلی پرخطر عبارتند از:

دارودرمانی (استفاده از داروهای موضعی):

• سالیسیلیک اسید: یک درمان رایج برای زگیل‌ها که به لایه‌برداری تدریجی زگیل کمک می‌کند.
• ایمی‌کیومد (Imiquimod): یک کرم موضعی که سیستم ایمنی بدن را برای مبارزه با ویروس HPV تقویت می‌کند.
• پودوفیلوکس (Podofilox): یک ژل یا کرم که مستقیماً بر روی زگیل‌ها اعمال می‌شود و باعث نابودی بافت زگیل می‌شود.
• تریکلرواستیک اسید (TCA): یک ماده شیمیایی قوی که برای از بین بردن زگیل‌ها استفاده می‌شود و می‌تواند زگیل‌ها را سوزانده و از بین ببرد.

جراحی برای برداشتن زگیل‌ها:

در صورتی که زگیل‌ها بزرگ باشند یا به درمان‌های دیگر پاسخ ندهند، پزشک ممکن است جراحی برای برداشتن زگیل‌ها را توصیه کند.

کرایوتراپی (انجماد زگیل‌ها):

این روش شامل منجمدسازی زگیل‌ها با نیتروژن مایع است که باعث تخریب بافت زگیل می‌شود. این روش معمولاً برای زگیل‌های کوچک و کم تعداد مؤثر است.

الکتروکوتر (سوزاندن زگیل‌ها با جریان الکتریکی):

در این روش، از جریان الکتریکی برای سوزاندن زگیل‌ها استفاده می‌شود. این روش بیشتر برای زگیل‌های بزرگ‌تر یا زگیل‌هایی که در ناحیه‌های حساس بدن قرار دارند استفاده می‌شود.

لیزر درمانی:

این روش‌ درمانی برای از بین بردن زگیل‌ها به‌خصوص در مواردی که زگیل‌ها به سایر روش‌های درمانی پاسخ نداده باشند، کاربرد دارد. لیزر با انرژی متمرکز خود بافت زگیل را تخریب می‌کند.
با اینکه هیچ درمان قطعی برای ویروس HPV وجود ندارد، اما این روش‌های درمانی می‌توانند به مدیریت زگیل‌ها و بهبود علائم کمک کنند. مشاوره با پزشک متخصص برای انتخاب مناسب‌ترین روش درمان بسیار اهمیت دارد.

پیشگیری از زگیل تناسلی پر خطر

بهترین راه برای پیشگیری از زگیل تناسلی پر خطر، واکسیناسیون علیه HPV است. واکسن HPV برای دختران و پسران توصیه می‌شود. علاوه بر واکسیناسیون، رعایت بهداشت فردی، استفاده از کاندوم و داشتن یک شریک جنسی ثابت نیز می‌تواند به پیشگیری از این بیماری کمک کند. همچنین دکتر درمان بیماری های آمیزشی در شیراز می تواند در این زمینه کمک کننده باشد.

جمع بندی

زگیل تناسلی پر خطر یک عفونت ویروسی است که می‌تواند عوارض جدی از جمله سرطان ایجاد کند. تشخیص زودهنگام و درمان مناسب این بیماری بسیار مهم است. با مراجعه منظم به پزشک و انجام آزمایش‌های غربالگری، می‌توان خطر ابتلا به سرطان‌های مرتبط با HPV را کاهش داد.
توجه: این مقاله صرفاً برای اطلاع‌رسانی عمومی تهیه شده است و نباید به عنوان جایگزینی برای مشاوره پزشکی تلقی شود. برای تشخیص و درمان دقیق زگیل تناسلی، حتماً به پزشک متخصص مراجعه کنید.