پزشک شهر - لارنژیت رفلاکس که به آن رفلاکس خاموش نیز گفته میشود، وضعیتی است که در آن اسید معده به سمت بالا و به مری، گلو و حنجره بازمیگردد. این بازگشت اسید میتواند باعث تحریک و التهاب بافتهای حساس حنجره و تارهای صوتی شود و منجر به بروز علائم مختلفی گردد. برخلاف رفلاکس معده به مری (GERD) که اغلب با سوزش سر دل همراه است، لارنژیت رفلاکس ممکن است بدون هیچ گونه علائم گوارشی آشکاری بروز کند و به همین دلیل به آن رفلاکس خاموش گفته میشود.
مجله سلامت پزشک شهر با ارائه مطالب، به شما در انتخاب بهترین راهکار برای سلامتی خود کمک میکند. اما فراموش نکنید که این اطلاعات صرفا جهت آگاهی است و جایگزین نظر پزشک معالج شما نیست. برای تشخیص و جراحی باید به پزشک مراجعه کنید.
لارنژیت رفلاکس (LPR) چیست؟
رفلاکس حنجره (LPR) به وضعیتی اطلاق میشود که در آن اسید معده به جای اینکه تنها به مری برود، به حلق و حنجره نیز سرایت میکند. معده حاوی اسید و آنزیمهایی است که برای هضم غذا ضروری هستند. اسفنکتر، یک دریچهای که در دهانه معده قرار دارد، معمولاً باز میشود تا غذا وارد معده شود و سپس بسته میشود تا از بازگشت اسید به مری جلوگیری کند. اما اگر این دریچه به درستی عمل نکند، اسید معده به بالا برمیگردد.
رفلاکس اسید به دو نوع تقسیم میشود. نوع اول که رایجتر است، اسید وارد مری شده و موجب التهاب آن میشود. به این وضعیت رفلاکس معده (GERD) گفته میشود که منجر به سوزش سر دل و سوء هاضمه میشود. اما زمانی که اسید معده به مری رسیده و از آن عبور کرده و به حلق و حنجره میرسد، موجب رفلاکس حنجره یا لارنژیت رفلاکس میشود. علائم این بیماری شامل گرفتگی صدا و احساس وجود یک توده در گلو است.
این بیماری گاهی اوقات به نام «رفلاکس خاموش» شناخته میشود، چرا که برخلاف رفلاکس معده، سوزش سر دل در آن وجود ندارد و بنابراین تشخیص آن دشوارتر است. اسید معده که به این نواحی میرسد، موجب التهاب تارهای صوتی و سایر بخشهای حلق و حنجره میشود.
علائم رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس)
علائم رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس) به دلیل التهاب و آسیب تارهای صوتی در ناحیه گلو بروز میکند. این علائم میتواند شامل موارد زیر باشد:
- گلودرد
- گرفتگی صدا
- احساس وجود یک توده در گلو
- حس چسبیدن مخاط به گلو
- سرفه مزمن
- مشکل در بلع
- تحریک و تورم حنجره
- طعم ترش یا تلخ در دهان
- پاکسازی مکرر گلو
این علائم معمولاً در صبح زود و پس از خوردن غذاهای خاص، به ویژه غذاهای تند، بدتر میشوند. به طور کلی، سوزش سر دل جزو علائم رفلاکس حنجره نیست و اگر این علامت را دارید، ممکن است دچار رفلاکس معده (GERD) باشید.
اگر با مشاهده هر یک از علائم ذکر شده، بهویژه پس از خوردن غذاها، وضعیت شما بدتر شد، مراجعه به بهترین دکتر فوق تخصص گوارش و کبد بزرگسالان در شیراز یا پزشک گوش، حلق و بینی توصیه میشود تا تشخیص دقیقتری صورت گیرد و درمانهای لازم آغاز شود. برای مشاهده نظرات مردم، پیشنهاد می کنیم عبارت درمان التهاب گلو ناشی از اسید معده نی نی سایت را جستحو کنید.
علائم رفلاکس خاموش در نوزادان و کودکان
علائم رفلاکس خاموش در نوزادان و کودکان میتواند شامل موارد زیر باشد:
- سرفه مکرر
- استفراغ یا برگشت مکرر غذا
- عدم رشد و افزایش وزن مناسب
- آسم یا مشکلات تنفسی مشابه
- گلودرد و ناراحتی در ناحیه حلق
- گرفتگی صدا یا تغییرات در صدای کودک
- تنفس پر سروصدا که میتواند ناشی از التهاب یا مشکل در مجاری تنفسی باشد
- عفونت گوش به دلیل ورود اسید به ناحیه حلق و تأثیر آن بر گوش میانه
- مشکلات تغذیه مانند بیاشتهایی یا درد هنگام خوردن غذا
- استنشاق غذا و ذرات به ریه که ممکن است منجر به مشکلات تنفسی یا پنومونی شود
در صورتی که این علائم در کودک مشاهده شود، مهم است که به بهترین دکتر درمان رفلاکس معده نوزادان در شیراز مراجعه شود تا درمان مناسب و اقدامات پیشگیرانه انجام گیرد. برای مشاهده نظرات مردم می توانید عبارت رفلاکس خاموش نی نی سایت را جستجو کنید و نظرات را بخوانید.
علت رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس)
علت رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس) به ضعف در عملکرد دریچه اسفنکتر در محل اتصال مری به معده مربوط میشود. این دریچه به طور معمول بعد از وارد شدن غذا به معده بسته میشود تا از بازگشت اسید معده به مری جلوگیری کند. اما زمانی که عملکرد این دریچه دچار اختلال شود، اسید معده بالا میآید و وارد مری، حلق و حنجره میشود. این اسید میتواند تارهای صوتی را ملتهب کرده و باعث بروز رفلاکس حلقی حنجرهای شود.
در نوزادان، این مشکل بیشتر به دلیل تکمیل نشدن رشد دریچههای عضلانی معده است. یکی از علائم این اختلال، تف کردن نوزادان پس از تغذیه است که به دلیل پر بودن معده و بازگشت محتویات آن به مری و حلق رخ میدهد.
در بزرگسالان، رفلاکس حنجره اغلب پس از سرماخوردگی یا آنفولانزا ایجاد میشود. این بیماریها ممکن است باعث افزایش حساسیت تارهای صوتی به اسید معده شوند، که منجر به بروز علائم رفلاکس خاموش و لارنژیت رفلاکس میشود.
عوامل خطر رفلاکس حنجره
عوامل مختلفی میتوانند بر عملکرد دریچه اسفنکتر معده تأثیر گذاشته و باعث ایجاد رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس) شوند. اختلال در عملکرد این دریچه موجب میشود که اسید معده از معده به مری و سپس به حلق و حنجره برسد. این عوامل خطر عبارتند از:
- افزایش فشار شکمی به دلیل چاقی: چاقی میتواند فشار زیادی بر معده وارد کند و باعث بازگشت اسید به مری و حنجره شود.
- پوشیدن لباسهای تنگ و چسبان: لباسهای تنگ میتوانند فشار زیادی به شکم وارد کرده و باعث اختلال در عملکرد دریچه اسفنکتر شوند.
- فتق هیاتال: این عارضه زمانی رخ میدهد که قسمتی از معده از طریق هیاتوس دیافراگمی (مجاز در دیافراگم) به داخل قفسه سینه وارد میشود. این فتق میتواند عملکرد اسفنکتر را مختل کرده و منجر به رفلاکس اسید شود.
- عادات غذایی خاص: مصرف غذاهای پرچرب، تند، کافئین، شکلات و نوشیدنیهای گازدار میتواند به افزایش اسید معده و رفلاکس حنجره منجر شود.
- استرس شدید: استرس میتواند بر عملکرد گوارش تأثیر منفی گذاشته و موجب افزایش اسید معده شود.
- سیگار کشیدن: نیکوتین موجود در سیگار میتواند عضلات اسفنکتر را ضعیف کرده و باعث رفلاکس اسید به مری و حنجره شود.
با مدیریت و رفع این عوامل خطر، میتوان در کاهش علائم و درمان رفلاکس حنجره مؤثر بود. اصلاح عادات غذایی، کاهش وزن، ترک سیگار، و مدیریت استرس از اقدامات مهم برای پیشگیری و درمان این عارضه هستند.
عوارض لارنژیت رفلاکس
عدم درمان رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس) میتواند به عوارض جدی و مداوم منجر شود. برخی از این عوارض عبارتند از:
- گلودرد مزمن: التهاب و تحریک مداوم در ناحیه حلق میتواند باعث گلودرد دائمی شود.
- سرفه مزمن: التهاب مداوم در حنجره و تارهای صوتی میتواند منجر به سرفههای مداوم و خشک شود.
- تورم تارهای صوتی: اسید معده باعث تحریک و تورم تارهای صوتی میشود، که میتواند بر کیفیت صدا و صحبت کردن تأثیر بگذارد.
- زخم روی تارهای صوتی: التهاب مزمن میتواند به ایجاد زخم روی تارهای صوتی منجر شود که در نهایت ممکن است نیاز به درمان پزشکی خاص داشته باشد.
- تشکیل توده (گرانولوم) در گلو: در برخی موارد، اسید معده میتواند باعث تشکیل گرانولومها (تودههای غیرسرطانی) در ناحیه گلو شود.
- بدتر شدن بیماریهای تنفسی: افرادی که مبتلا به بیماریهای تنفسی مانند آسم، برونشیت یا آمفیزم هستند، ممکن است با رفلاکس حنجره شرایطشان بدتر شود.
- سرطان تارهای صوتی: در موارد نادر و در صورت عدم درمان طولانیمدت، التهاب مزمن میتواند منجر به تغییرات سلولی در تارهای صوتی شده که به سرطان تبدیل شوند.
بنابراین، درمان بهموقع و مدیریت علائم رفلاکس حنجره بسیار حائز اهمیت است تا از بروز این عوارض جلوگیری شود.
تشخیص رفلاکس خاموش
تشخیص رفلاکس خاموش (لارنژیت رفلاکس) معمولاً بر اساس بررسی علائم بالینی بیمار، از جمله تحریک و تورم در گلو و تارهای صوتی، انجام میشود. اما در برخی موارد، برای تأیید تشخیص و ارزیابی دقیقتر وضعیت، پزشک ممکن است نیاز به انجام آزمایشهایی داشته باشد. برخی از روشهای تشخیصی عبارتند از:
- آزمایش تصویربرداری با باریم: در این آزمایش، بیمار باید مایعی به نام باریم را ببلعد. باریم در تصویربرداری با اشعه ایکس کمک میکند تا مسیر حرکت غذا از مری به معده و وضعیت این نواحی مشاهده شود.
- آندوسکوپی: در این روش، لوله بلند و منعطفی وارد مری و معده میشود. سر این لوله مجهز به دوربینی است که به پزشک این امکان را میدهد که اندامهای مری و معده را به طور دقیق مشاهده کند.
- لارنگوسکوپی: این روش برای مشاهده حنجره استفاده میشود. لوله آندوسکوپ از طریق بینی وارد میشود تا وضعیت حنجره بررسی شود و پزشک بتواند علائم التهاب یا آسیب ناشی از رفلاکس را مشاهده کند.
- آزمایش pH مری: در این روش، یک لوله نازک از طریق بینی وارد مری شده و بالاتر از اسفنکتر قرار میگیرد. این لوله به اسید حساس است و میتواند pH مری را اندازهگیری کند تا مشخص شود که آیا اسید به طور غیرطبیعی وارد مری میشود یا نه.
برای جلوگیری از عوارض رفلاکس خاموش و تشخیص بهموقع آن، مراجعه به پزشک متخصص گوش حلق و بینی در شیراز و انجام آزمایشهای مورد نیاز در اولین فرصت ضروری است.
درمان لارنژیت رفلاکس
درمان لارنژیت رفلاکس معمولاً شامل ترکیبی از تغییر سبک زندگی، داروها و در موارد نادر جراحی است. برخی از این درمان ها به شرح زیر می باشند:
دارو درمانی
دارو درمانی میتواند در کاهش علائم رفلاکس حنجره (لارنژیت رفلاکس) مؤثر باشد. داروهای مختلف میتوانند از برگشت اسید به حنجره جلوگیری کنند و علائم را کاهش دهند، اما باید توجه داشت که این داروها عوارض ناشی از رفلاکس را درمان نمیکنند. رایجترین داروهایی که برای درمان رفلاکس خاموش استفاده میشوند، عبارتند از:
- آنتیاسیدها: این داروها اسید معده را خنثی کرده و به کاهش سوزش و تحریکات ناشی از رفلاکس کمک میکنند. آنها به طور سریع علائم را تسکین میدهند.
- مهارکنندههای پمپ پروتون (PPIs): داروهایی مانند امپرازول و لانسوپرازول که تولید اسید معده را کاهش میدهند. این داروها به درمان رفلاکس شدید کمک میکنند و برای کنترل بلندمدت آن مفید هستند.
- مسدودکنندههای H2: داروهایی مثل فاموتیدین، سایمتیدین و نیزاتیدین که با کاهش تولید اسید معده از رفلاکس جلوگیری میکنند. این داروها معمولاً برای درمان رفلاکس کمتر شدید استفاده میشوند.
مهم است که داروها تحت نظر پزشک مصرف شوند، زیرا ممکن است نیاز به تنظیم دوز و مدت مصرف داشته باشند. در کنار دارو درمانی، تغییرات در رژیم غذایی و سبک زندگی نیز میتوانند در کاهش علائم مؤثر باشند.
اصلاح سبک زندگی
اصلاح سبک زندگی یکی از بخشهای مهم درمان لارنژیت رفلاکس (رفلاکس حنجره) است که میتواند به کاهش علائم و جلوگیری از تشدید بیماری کمک کند. تغییرات سبک زندگی برای کاهش عوامل خطری که ممکن است رفلاکس را تشدید کنند، طراحی شدهاند و شامل موارد زیر هستند:
- از مصرف وعدههای غذایی سنگین برای شام بپرهیزید: وعدههای غذایی سنگین، بهویژه در ساعات نزدیک به شب، میتوانند باعث افزایش فشار در شکم و تحریک رفلاکس شوند. بهتر است وعده شام سبک و زودتر از حد معمول مصرف شود.
- حداقل سه ساعت قبل از خوابیدن از خوردن و آشامیدن خودداری کنید: این زمان به معده اجازه میدهد تا غذا را هضم کند و از برگشت اسید به مری جلوگیری میشود.
- هنگام خواب سر خود را بالاتر از بدن قرار دهید: بالا بردن سر تخت یا استفاده از بالشتهای مخصوص میتواند به جلوگیری از بازگشت اسید به حلق و حنجره کمک کند.
- مصرف غذاهای محرک را محدود یا حذف کنید: غذاهایی مانند شکلات، نعناع، غذاهای تند، مرکبات، پیاز، غذاهای سرخشده و غذاهایی که حاوی گوجهفرنگی هستند، میتوانند علائم رفلاکس را بدتر کنند. بهتر است این مواد را از رژیم غذایی خود حذف یا مصرف آنها را به حداقل برسانید.
- اگر سیگار میکشید، آن را ترک کنید: سیگار کشیدن میتواند عملکرد اسفنکتر تحتانی مری را تضعیف کند و باعث افزایش رفلاکس شود. ترک سیگار یکی از گامهای مهم در درمان رفلاکس حنجره است.
- در صورت لزوم، وزن خود را کاهش دهید: اضافهوزن میتواند فشار زیادی به شکم وارد کرده و رفلاکس را تشدید کند. کاهش وزن میتواند به بهبود وضعیت کمک کند.
این تغییرات سبک زندگی، بهویژه وقتی بهطور مداوم و همراه با درمانهای دارویی پیگیری شوند، میتوانند تأثیر زیادی در کاهش علائم رفلاکس حنجره داشته باشند.
جراحی
جراحی ممکن است در صورت عدم موفقیت درمانهای محافظهکارانه و دارویی برای درمان لارنژیت رفلاکس (رفلاکس حنجره) توصیه شود. یکی از روشهای جراحی رایج برای درمان این بیماری، فوندوپلیکاسیون است که در آن اسفنکتر تحتانی مری تقویت یا بازسازی میشود تا از بازگشت اسید به مری و حنجره جلوگیری کند. این روش معمولاً به جراحی گسترده نیاز دارد و بیمار باید در بیمارستان بستری شود.
با این حال، پیشرفتهای پزشکی در زمینه جراحیهای کم تهاجم مانند جراحی آندوسکوپیک باعث شده است که این روشها با آسیبهای کمتری همراه باشند و دوره بهبودی و مدت زمان بستری در بیمارستان کوتاهتر شود. جراحی آندوسکوپیک به پزشک این امکان را میدهد که با استفاده از ابزارهای خاص و بدون نیاز به برشهای بزرگ، اسفنکتر مری را تقویت کرده و علائم رفلاکس را کنترل کند.
جراحی معمولاً بهعنوان آخرین گزینه درمانی در نظر گرفته میشود و زمانی توصیه میشود که سایر روشها برای کنترل رفلاکس مؤثر نبوده یا علائم بهطور مداوم ادامه داشته باشند.
پیشگیری از لارنژیت رفلاکس
با رعایت نکات زیر میتوان از بروز لارنژیت رفلاکس پیشگیری کرد:
- حفظ وزن مناسب
- اجتناب از مصرف دخانیات و الکل
- رعایت رژیم غذایی سالم و پرهیز از غذاهای محرک
- رعایت فاصله زمانی مناسب بین غذا خوردن و خوابیدن
جمع بندی
لارنژیت رفلاکس یک بیماری شایع است که میتواند کیفیت زندگی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. با تشخیص زودهنگام و درمان مناسب، میتوان علائم این بیماری را کنترل و از عوارض آن جلوگیری کرد. در صورت مشاهده هرگونه علائم مشکوک، مراجعه به پزشک متخصص گوش، حلق و بینی ضروری است.
